تی شرت

تی شرت یا تی شرت ، نوعی پیراهن پارچه ای است که به فرم T و اندام و آستین آن گرفته شده است. به طور سنتی ، این آستین کوتاه و یک گردن گرد دارد که به گردن خدمه معروف است و فاقد یقه است. همیشه تخفیف. تی شرت ها به طور کلی از پارچه ای کش دار ، سبک و ارزان ساخته می شوند و به راحتی تمیز می شوند. تخفیف پوشاک. این تی شرت از زیراندازهای مورد استفاده در قرن نوزدهم شکل گرفت و در اواسط قرن بیستم ، از لباس زیر به لباس های عادی و عمومی استفاده شد.

این پارچه به طور معمول از پارچه پنبه ای در یک پارچه مخزنی یا جرسی ساخته می شود ، دارای بافتی قابل انعطاف نسبت به پیراهن های ساخته شده از پارچه بافته شده است. حراج پوشاک. بعضی از نسخه های مدرن بدنه ای دارند که از یک لوله بافندگی مداوم ساخته شده و روی دستگاه بافندگی دایره ای تولید می شود ، به طوری که تنه هیچ درز کناری ندارد. ساخت تی شرت بسیار خودکار شده است و ممکن است شامل برش پارچه با لیزر یا جت آب باشد.

تولید تی شرت از نظر اقتصادی بسیار ارزان است و اغلب بخشی از مد روز است و منجر به فروش بیش از حد تی شرت در مقایسه با لباس دیگر می شود.  به عنوان مثال ، سالانه 2 میلیارد تی شرت در ایالات متحده فروخته می شود ، یا یک فرد متوسط ​​از سوئد سالانه 9 تی شرت خریداری می کند. فرآیندهای تولید متفاوت است اما می تواند از نظر محیط زیست فشرده باشد و شامل تأثیرات زیست محیطی ناشی از مواد آنها مانند پنبه است که هم آفت کش است و هم آب زیادی دارد.

تاریخچه

این تی شرت از زیراندازهایی که در قرن نوزدهم استفاده می شد ، تکامل یافت. ابتدا لباس زیر یک پارچه کت و شلوار اتحادیه را به لباس های جداگانه بالا و پایین برش دادید ، در حالی که قسمت بالایی آن به اندازه کافی بلند بود تا بتواند زیر بند کمر ته آن را بگیرد. با استفاده از دکمه ها و بدون آنها ، در اواخر قرن نوزدهم توسط معدن کاران و استخراج کنندگان به عنوان پوششی مناسب برای محیط های گرم پذیرفته شدند.

به عنوان لباس های پوشیده و بدون دکمه ، اولین پیراهن مربوط به زمانی بین جنگ 1898 اسپانیا و آمریکا و 1904 است ، زمانی که شرکت لباس زیر کوپر یک آگهی مجله ای را منتشر کرد که محصول جدیدی را برای لیسانسه ها اعلام می کرد. در عکس "قبل" ، مردی انگار خجالت زده چشمهایش را از دوربین دور می کند. او تمام دکمه های زیر پیراهن خود را گم کرده و فلپ های آن را به هم محکم کرده است. در عکس "بعد" ، یک آقای نجیب از سبیل دسته دار استفاده می کند ، سیگار می کشد و "زیر پیراهن لیسانسه" را به اندازه کافی کشیده می پوشاند تا روی سرش کشیده شود. "بدون سوزن ایمنی - بدون دکمه - بدون سوزن - بدون نخ" ، این شعار را متوجه مردان بدون همسر و مهارت خیاطی می کرد. "

در سال 1913 ، نیروی دریایی ایالات متحده برای اولین بار آنها را به عنوان لباس زیر صادر کرد. اینها یک زیر پیراهن نخی سفید و یقه ای از خدمه بود که زیر لباس فرم می پوشید. این امر برای ملوانان و تفنگداران دریایی در مهمانی های کاری ، زیردریایی های اولیه و آب و هوای استوایی معمول بود که کت یکنواخت خود را از بین ببرند و فقط زیر پیراهن را می پوشند (و کثیف می کنند).  آنها به زودی به عنوان لایه زیرین لباس برای کارگران صنایع مختلف ، از جمله کشاورزی ، محبوب شدند. تی شرت به راحتی نصب می شد ، به راحتی تمیز می شد و ارزان بود و به همین دلایل ، پیراهن انتخابی پسران جوان شد. پیراهن های پسرانه در رنگ ها و نقش های متنوعی ساخته می شدند. کلمه T-shirt در دهه 1920 بخشی از انگلیسی آمریکایی شد و در فرهنگ لغت Merriam-Webster آمده است.

با رکود بزرگ ، تی شرت اغلب لباس پیش فرضی بود که هنگام انجام کارهای مزرعه یا مزرعه و همچنین سایر مواقع که عفت خواستار پوشاندن تنه بود اما پارچه های سبک ، پوشیدن آن بود. پس از جنگ جهانی دوم ، این لباس توسط مردان نیروی دریایی به عنوان لباس زیر پوشیده شد و به آرامی متداول شد که شاهد هستیم جانبازانی که شلوار یکنواخت خود را با تی شرت های خود به عنوان لباس روزمره می پوشند. از مارلون براندو تا کندال جنر ، 27 مورد از بهترین تی شرت های کلاسیک از گذشته ، پیراهن ها در دهه 1950 پس از پوشیدن پیراهن مارلون براندو در A Streetcar به نام Desire ، محبوبیت بیشتری پیدا کردند و سرانجام به عنوان پوشاک شیک ، مستقل و لباس بیرونی به مقام رسیدند. غالباً پسران هنگام انجام کارها و بیرون از خانه آنها را می پوشیدند و در نهایت ایده پوشیدن آنها را به عنوان لباس روزمره برای همه باز می کنند.

هنگامی که یک تی شرت Gunnery School Air Corps روی جلد مجله Life ظاهر شد ، تی شرت های چاپی استفاده محدودی داشتند. در دهه 1960 ، تی شرت های چاپی برای بیان خود و همچنین تبلیغات ، اعتراضات و سوغاتی محبوبیت پیدا کردند.

نسخه های موجود در طرح ها و پارچه های مختلف موجود است و مدل های آن شامل پیراهن های یقه ای و گردنی V می باشد. تی شرت ها از پوشیده ترین لباس های پوشاک امروزی هستند. تی شرت ها به خصوص در مارک تجاری برای شرکت ها یا کالاها بسیار محبوب هستند ، زیرا ساخت و خرید آنها ارزان است.

روندها

در ابتدا تی شرت ها به عنوان زیر پیراهن پوشیده می شدند ، اما امروزه اغلب به عنوان تنها تکه لباس در قسمت نیمه بالای بدن ، به غیر از پیراهن یا به ندرت ژاکت (جلیقه) ، پوشیده می شوند. ست بلوز شلوار پسرانه. تی شرت ها نیز با داشتن هر ترکیب قابل تصوری از کلمات ، هنر و عکس ، به رسانه ای برای بیان خود و تبلیغات تبدیل شده اند.

یک تی شرت به طور معمول تا کمر امتداد دارد. انواع تی شرت ، مانند یقه V ، تولید شده است. هیپ هاپ خواستار پیراهن های بلند است که ممکن است تا زانو گسترش یابد. یک مورد مشابه لباس تی شرت یا تی شرت است ، تی شرت به طول لباس که می توان آن را بدون شلوار پوشید. همچنین تی شرت های بلند گاهی خانم ها به عنوان لباس شب استفاده می کنند. روند دهه 1990 در لباس زنانه شامل تی شرت های برش بسته یا تاپ های برش کوتاه بود که به اندازه کافی کوتاه است و میانی را نشان می دهد. پوشیدن یک تی شرت آستین کوتاه با رنگ متضاد بر روی یک تی شرت آستین بلند که به لایه بندی معروف است ، روند کم محبوب دیگری است. به تی شرت های محکم و بدنه تی شرت های عروسکی نصب شده ، خیاطی یا بچه گانه گفته می شود.

افزایش خریدهای اینترنتی در اوایل سال 2000 باعث گسترش ایده ها و روند جدید پیراهن های پیراهن شد. در حالی که چندین زنجیره آجر و ملات این اقلام را در موجودی خود گنجانده بودند ، بسیاری از این پیراهن ها توسط شرکت های نوپا آنلاین پیشگام بودند. نوآوری ها شامل تی شرت فلیپ آپ بود ، که پوشنده می تواند آن را بلند کرده و روی سر خود بکشد تا یک چاپ داخلی و لباس کاملاً چاپی به نمایش بگذارد.

با ظهور شبکه های اجتماعی و سایت های اشتراک ویدیو ، آموزش های زیادی در مورد پروژه های تی شرت DIY نیز به دست آمد. این ویدئوها معمولاً دستورالعمل هایی درباره نحوه تغییر پیراهن قدیمی به فرم جدید و شیک ارائه می دهند.

پیام های رسا

از دهه 1960 ، تی شرت ها به عنوان شکلی از بیان شخصی شکوفا شده اند. تی شرت های چاپی روی صفحه از دهه 1970 شکل استاندارد بازاریابی برای محصولات عمده مصرفی آمریکایی مانند کوکاکولا و میکی موس بوده است. همچنین معمولاً برای یادآوری یک واقعه یا برای بیان یک بیانیه سیاسی یا شخصی مورد استفاده قرار گرفته است. پوشاک زنانه.از دهه 1990 ، این روال عادی برای شرکت ها در هر اندازه ای است که به عنوان بخشی از فعالیت های تبلیغاتی خود ، تی شرت هایی با آرم یا پیام های شرکتی تولید می کنند. از اواخر دهه 1980 و به ویژه دهه 1990 ، تی شرت هایی با نشان های برجسته به نام طراح ، به ویژه در بین نوجوانان و جوانان محبوب شده اند. این لباس ها به مصرف کنندگان این امکان را می دهد تا علاوه بر تزئینی ، به روشی ارزان قیمت سلیقه خود را برای مارک های طراح نمایان کنند. نمونه هایی از مارک های تی شرت طراح شامل Calvin Klein ، FUBU ، Ralph Lauren ، American Apparel و The Gap است. این نمونه ها همچنین شامل نمایش گروه های راک ، از جمله سایر منابع مبهم فرهنگ پاپ است. تی شرت های دارای مجوز نیز بسیار محبوب هستند. تی شرت های فیلم و تلویزیون می توانند تصاویری از بازیگران ، آرم ها و نقل قول های خنده دار از فیلم یا نمایش تلویزیونی را داشته باشند. غالباً مشهورترین تی شرت هایی است که شخصیت ها در خود فیلم می پوشیدند (به عنوان مثال ، بابا گامپ از فارست گامپ و رای به پدرو از ناپلئون دینامیت).

طراح Katharine Hamnett ، در اوایل دهه 1980 ، تی شرت های بزرگ را با شعارهای چاپ بزرگ پیشگام کرد. اوایل دهه اول قرن بیست و یکم محبوبیت مجدد تی شرت ها با شعارها و طرح هایی با گرایش شدید به طنز و یا کنایه آمیز را شاهد بود. این روند فقط در اواخر این دهه افزایش یافته است ، و افراد مشهوری مانند بریتنی اسپیرز و پاریس هیلتون آن را پذیرفته اند و باز هم در آنها بازتاب یافته اند ("تیم آنیستون"). اظهارات سیاسی و اجتماعی که تی شرت ها اغلب نمایش می دهند ، از دهه اول قرن بیست و یکم ، به یکی از دلایل تبدیل شدن آنها به عمیق در سطوح مختلف فرهنگ و جامعه تبدیل شده است. همچنین ممکن است گفته ها برای برخی توهین آمیز ، تکان دهنده یا پورنوگرافی باشد. نمونه هایی از فروشگاه های تی شرت و طراحانی که به استفاده از پیام های توهین آمیز و تکان دهنده معروف هستند ، شامل T-Shirt Hell و Apollo Braun است. بسیاری از سازمان های مختلف از روند بیانیه سازی استفاده کرده اند ، از جمله فروشگاه های زنجیره ای و مستقل ، وب سایت ها و مدارس.

یک عبارت مشهور در جلوی نشان دادن محبوبیت تی شرت در بین گردشگران عبارت طنزآمیز "من به _____ رفتم و تنها چیزی که به دست آوردم همین تی شرت شنیع بود". بعنوان مثال می توان از جمله "پدر و مادرم به لاس وگاس رفتند و تنها چیزی که من گرفتم این تی شرت کثیف بود". تبادل تی شرت فعالیتی است که در آن مردم پیراهن هایی را که به تن می کنند تجارت می کنند.

هنرمندانی مانند بیل بکلی ، گلن بالدریج و پیتر کلاشورست از تی شرت در کارهای خود استفاده می کنند. مدل هایی مانند ویکتوریا بکهام و ژیزل بوندچن تا دهه 2000 تی شرت می پوشیدند. هفته مد پاریس 2014 دارای یک تی شرت به سبک گرانج بود.

تزیین

تی شرت رینگر

در اوایل دهه 1950 ، چندین شرکت مستقر در میامی ، فلوریدا ، شروع به تزئین تی شرت هایی با نام های مختلف تفریحی و شخصیت های مختلف کردند. اولین شرکت Tropix Togs ، تحت نظر بنیانگذار سام کانتور ، در میامی بود. آنها دارای مجوز اصلی شخصیت های والت دیزنی در سال 1976 از جمله میکی موس و دیوی کراکت بودند. بعداً شرکتهای دیگری به تجارت چاپ تی شرت گسترش یافتند ، از جمله شرکت تولیدی Sherry که در میامی نیز مستقر است. شری در سال 1948 توسط صاحب آن و بنیانگذار آن کوئنتین اچ سندلر به عنوان چاپگر صفحه نمایش Souvenir Scarf's در بازار تفریحی سوغاتی تاسیس شد. اندکی بعد ، این شرکت به یکی از بزرگترین شرکتهای پوشاک با صفحه نمایش چاپی و پوشاک دارای مجوز در ایالات متحده تبدیل شد. این شرکت اکنون (2018) دستگاه های چاپ خودکار Screen Print را اجرا می کند و هر روز حداکثر 10،000 تا 20000 تی شرت تولید می کند.

در دهه 1960 ، تی شرت حلقه ای ظاهر شد و به مد اصلی جوانان و غلتک های سنگی تبدیل شد. این دهه همچنین ظهور رنگرزی کراوات و چاپ روی صفحه نمایش روی تی شرت اصلی را نشان داد و تی شرت به رسانه ای برای هنرهای پوشیدنی ، تبلیغات تجاری ، پیام های یادگاری و پیام های اعتراضی هنری تبدیل شد. وارن دیتون ، طراح پوستر هنر روانگردان ، پیشگام چندین هنر سیاسی ، اعتراضی و فرهنگ پاپ بود که به صورت بزرگ و رنگی روی تی شرت هایی با تصاویر سزار چاوز ، کارتون های سیاسی و سایر شمایل های فرهنگی چاپ شده بود ، در مقاله ای در مجله لس آنجلس تایمز 1969 (از قضا ، شرکت پوشاک به دلیل ترس از عدم وجود بازار ، به سرعت خط آزمایشی را لغو کرد). در اواخر دهه 1960 ، ریچارد المن ، رابرت تری ، بیل کلی و استنلی موس شرکت Monster را در Mill Valley ، کالیفرنیا تأسیس کردند تا طرح های هنری زیبا را به صراحت برای تی شرت ها تولید کنند. تی شرت های هیولا اغلب دارای نشان و نقوش مرتبط با Grateful Dead و فرهنگ ماری جوانا هستند.  علاوه بر این ، یکی از محبوب ترین نمادهایی که از آشفتگی سیاسی دهه 1960 ظهور کرد ، تی شرت هایی بود که چهره انقلابی مارکسیست چه گوارا را داشت.

امروزه بسیاری از تی شرت های قابل توجه و به یاد ماندنی که در دهه 1970 تولید شده اند ، در فرهنگ پاپ شناخته شده اند. به عنوان مثال می توان به تی شرت های صورت شاد و زرد روشن ، تاپ های The Rolling Stones با نشان "زبان و لب" [19] و طرح نمادین "I ♥ NY" از میلتون گلاسر اشاره کرد. در اواسط دهه 1980 ، تی شرت سفید شیک پس از اینکه دون جانسون بازیگر آن را با کت و شلوار آرمانی در Miami Vice پوشید.

یقه هفت

یک تی شرت یقه V دارای گردن V شکل است و برخلاف گردن گرد پیراهن گردن خدمه ای که بیشتر متداول است (گردن U نیز نامیده می شود). گردن های V به گونه ای معرفی شدند که گردن پیراهن هنگام پوشیدن در زیر پیراهن بیرونی ، مانند پیراهن گردن خدمه ، نشان داده نشود.

چاپ صفحه نمایش

رایج ترین شکل دکوراسیون تی شرت تجاری چاپ صفحه است. در چاپ صفحه ، یک طرح به رنگهای جداگانه جدا می شود. جوهرهای پلاستیکول یا آب بر روی پیراهن از طریق صفحه های مشبک استفاده می شوند که نواحی رسوب جوهر را محدود می کند. در بیشتر چاپ های تی شرت تجاری ، از رنگ های خاص در طراحی استفاده می شود. برای دستیابی به یک طیف رنگی گسترده تر با تعداد محدودی از رنگها ، چاپ فرآیندی (فقط با استفاده از جوهر فیروزه ای ، سرخابی ، زرد و سیاه) یا فرآیند شبیه سازی شده (فقط با استفاده از جوهر سفید ، سیاه ، قرمز ، سبز ، آبی و طلایی) مثر است. چاپ فرایند برای پیراهن های رنگ روشن مناسب است.  روند شبیه سازی برای پیراهن های رنگ تیره مناسب است.

در سال 1959 ، اختراع پلاستیزول جوهر با دوام تر و قابل کشش تری نسبت به جوهر بر پایه آب ایجاد کرد ، که تنوع بسیار بیشتری را در طرح های تی شرت امکان پذیر می کند. تعداد کمی از شرکت ها همچنان از جوهرهای پایه آب در پیراهن های خود استفاده می کنند. اکثر شرکت هایی که پیراهن ایجاد می کنند به دلیل توانایی چاپ در رنگ های مختلف بدون نیاز به تنظیم رنگ در سطح هنری ، پلاستیول را ترجیح می دهند.

جوهرهای خاص از مد خارج و خارج از مد هستند و شامل جوهرهای براق ، پفکی ، تخلیه و چینی [24] هستند. یک فویل فلزی را می توان تحت فشار حرارتی قرار داد و روی هر جوهر پلاستیزول مهر زد. وقتی با جوهر براق کننده ترکیب می شود ، هر جا که از جوهر پلاستیزول که قبلاً غربالگری شده است ، استفاده می شود ، فلزات جلوه ای شبیه آینه دارند. طاها بیوتی. جوهرهای مخصوص خرید و همچنین صفحه نمایش گران ترند و معمولاً روی بوتیک ها روی لباس ها ظاهر می شوند.

روش های دیگر تزئینات که روی تی شرت ها استفاده می شود شامل ایربراش ، اپلیکات ، گلدوزی ، نقش برجسته یا منبت کاری و اتو کشیدن روی حروف گله ، انتقال حرارت یا انتقال رنگ و تصعید رنگ است. چاپگرهای لیزری قادر به چاپ روی کاغذهای ساده با استفاده از تونر مخصوص حاوی رنگهای تصعید کننده هستند که می توانند به طور دائم به تی شرت منتقل شوند.

در دهه 1980 از رنگ های ترموکروماتیک برای تولید تی شرت هایی استفاده می شد که در اثر حرارت تغییر رنگ می دادند. تبلیغات. مارک جهانی هایپرکلور از چند سال قبل در خیابان های انگلستان یک مکان معمول بود اما از آن زمان بیشتر ناپدید شد. اینها همچنین در ایالات متحده در میان نوجوانان در اواخر دهه 1980 بسیار محبوب بودند. یک نکته منفی در لباس های تغییر رنگ این است که رنگ ها می توانند به راحتی آسیب ببینند ، به خصوص با شستن در آب گرم یا رنگ آمیزی لباس های دیگر در هنگام شستشو.

رنگ کراوات

رنگ کراوات از اوایل قرن ششم در هند ، ژاپن ، جامائیکا و آفریقا نشات گرفته است.  برخی از انواع رنگ های کراوات بندانی (قدیمی ترین تکنیک شناخته شده) است که در فرهنگ های هند مورد استفاده قرار می گیرد و شیبوری اساساً در فرهنگ های ژاپنی مورد استفاده قرار می گیرد. فقط در دهه 1960 بود که رنگ کراوات در جریان حرکت هیپی به آمریکا وارد شد.

انتقال وینیل گرما (HTV)

شکل دیگر تزئین تی شرت وینیل انتقال حرارت است که HTV نیز نامیده می شود. HTV یک ماده پلی اورتان است که به طراحان لباس اجازه می دهد طرح های لایه ای بی نظیری را با استفاده از یک برنامه نرم افزاری تخصصی ایجاد کنند. پس از ایجاد طرح ، سپس با استفاده از دستگاه برش وینیل (یا Cut n Press) مواد را برش می دهید.

ده ها رنگ مختلف و همچنین براق ، انعکاسی ، و در حال حاضر حتی الگوهای منحصر به فرد (مانند پوست پری دریایی) که به صورت رول و ورق وجود دارد ، در دسترس است.

پس از برش طرح ، فرایندی به نام "وجین" وجود دارد که به موجب آن مناطقی از طرح را که نشان دهنده طرح نیستند ، از ورق انتقال برداشته و برداشته می کنند تا طرح مورد نظر باقی بماند. HTV به طور معمول در لمس صاف است و احساس لاستیک یا سفتی نمی کند. لبه ها معمولاً برش تمیز دارند و کنتراست بالایی ایجاد می کنند.

طراحان همچنین می توانند با استفاده از HTV چندین طرح رنگی یا طرح های چند لایه ایجاد کنند. این فرآیند قبل از ارسال طرح به برش برای مواد مختلف ، در نرم افزار طراحی انجام می شود. سپس از فشار حرارتی برای اعمال فشار و گرما به وینیل استفاده می شود تا مواد به طور دائمی به لباس بچسبد. دما و فشار با توجه به مشخصات سازندگان متفاوت است.

چاپ تصعید رنگ

چاپ تصعید رنگ ، یک فناوری چاپ دیجیتال مستقیم به لباس است که با استفاده از کارهای هنری تمام رنگی ، تصاویر را به تی شرت های پایه بستر پلی استر و روکش پلیمر منتقل می کند. تصعید رنگ (که معمولاً به آن چاپ کامل نیز می گویند) در قرن بیست و یکم مورد استفاده گسترده قرار گرفت و برخی از طرح های قبلی را غیرممکن می کرد. چاپ با رنگهای نامحدود با استفاده از چاپگرهای بزرگ CMYK با کاغذ و جوهر مخصوص ، برخلاف چاپ روی صفحه که برای هر رنگ طرح به صفحه نمایش نیاز دارد ، امکان پذیر است. سئو.تی شرت های چاپی تمام و کمال مشکل کم رنگ شدن رنگ را برطرف کرده و نشاط از بیشتر روش های چاپ استاندارد بیشتر است اما برای نگهداری جوهر نیاز به پارچه های مصنوعی دارد. ویژگی اصلی لباس های تصعید شده با رنگ این است که طرح در بالای لباس چاپ نمی شود ، بلکه به طور دائمی در نخ های پیراهن رنگ می شود و اطمینان حاصل می کند که هرگز محو نخواهد شد.

تصعید رنگ برای چاپ در مقادیر کم از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است. هزینه واحد برای دوره های تولید کوتاه یا طولانی مشابه است. چاپ روی صفحه نمایش هزینه نصب بالاتری دارد و برای تولید مقرون به صرفه نیاز به تولید تعداد زیادی دارد و هزینه واحد بالاتر است.

جوهر جامد بدون عبور از فاز مایع (تصعید) ، با استفاده از گرما و فشار به گاز تبدیل می شود. این طرح ابتدا در قالب فایل تصویری رایانه مانند jpg ، gif ، png یا هر قالب دیگر تولید می شود. این چاپ بر روی یک چاپگر رایانه ای هدفمند (از سال 2016 معمولاً با مارک های اپسون یا ریکو) چاپ می شود. در اواسط سال 2012 ، این روش به طور گسترده ای برای تی شرت ها مورد استفاده قرار گرفت.

روشهای دیگر

قبل از جنبش هیپی ، Rit Dye به عنوان یک سرگرمی برای زنان مسن شناخته می شد. از دیگر روش های تزیین پیراهن می توان به استفاده از رنگ ، نشانگر ، مداد رنگی مخصوص انتقال پارچه ، رنگ ، اسپری رنگ و موارد دیگر اشاره کرد. برخی از تکنیک هایی که می توانند مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از sponging ، stenciling ، dubing ، stamping ، چاپ صفحه ، سفید کردن و بسیاری دیگر.  با پیشرفت فناوری ، آزمایشات و امکانات بیشتری برای طراحان و هنرمندان فراهم می کند تا با تی شرت های خود به دنبال تکنیک های ابتکاری باشند. برخی از سازندگان جدید تی شرت از طرح هایی با چندین تکنیک پیشرفته استفاده کرده اند که شامل استفاده از جوهرهای تاریک ، پارچه های حساس به گرما ، چاپ فویل و چاپ همه جانبه است. طراحان دیگری مانند رابرت گلر ، طراح مد آمریکایی متولد آلمان ، مجموعه های منحصر به فرد تی شرت مانند Seconds را ایجاد کرده اند که دارای تی شرت های بزرگ گرافیکی ساخته شده از مواد فوق العاده نرم پیراهن است. از طرف دیگر ، الکساندر وانگ ، تی شرت های مختلفی را از گردن بزرگ ، مخازن تا پیراهن های ریونی راه راه و شلوار بیرون آورد.  هنرمندانی مانند ترنس کوه روش متفاوتی را در پیش گرفتند ، با تی شرت هایی که دارای یک پرتره وارونه بودند و یک دست سوراخ گلوله واقعی برای او در مراسم افتتاحیه فروشگاه سوهو به پایان رسانده بود.

منبع : ویکی پدیا